ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

ជា​អ្នក​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ដែល​គួរ​អ្នកផង​ជឿ​បាន​ ​មិន​ពោល​ពាក្យ​បំភ្លាត់​សត្វលោក​ ​លះបង់​បិ​សុ​ណា​វាចា​ ​វៀរចាក​បិ​សុ​ណា​វាចា​ ​មិន​ស្តាប់​ពីនេះ​ទៅ​ប្រាប់​ក្នុង​ទីឯណោះ​ ​ដើម្បី​បំបែកពួក​ជន​ទាំងនេះ​ ​ឬឮ​ពាក្យ​ក្នុង​ទីឯណោះ​ ​មិនទៅ​ប្រាប់​ដល់​ពួក​ជន​ឯនេះ​ ​ដើម្បី​បំបែកពួក​ជន​ឯណោះ​ ​ដូច្នេះ​ ​ជា​អ្នកផ្សះផ្សា​ពួក​ជន​ ​ដែល​បែកគ្នា​ហើយ​ ​ឲ្យ​កំឡាំង​ដល់​ពួក​ជន​ ​ដែល​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ហើយ​ ​មាន​សេចក្តី​ព្រមព្រៀង​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ត្រេកអរ​ក្នុង​សេចក្តី​ព្រមព្រៀង​ ​រីករាយ​ក្នុង​ការព្រមព្រៀង​ ​ពោល​វាចា​ដែល​ជា​គ្រឿង​នាំឲ្យ​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ ​លះបង់​ផរុសវាចា​ ​វៀរចាក​ផរុសវាចា​ ​វាចា​ណា​ដែល​មិន​មានទោស​ ​ជា​វាចា​ស្រួល​ដល់​ត្រចៀក​ ​ជា​ពាក្យ​គួរ​ជាទីស្រឡាញ់​ ​គួ​រដម្កល់​ទុក​ក្នុង​ហឫទ័យ​ ​ជា​សំដី​របស់​អ្នកក្រុង​ ​ជាទី​ត្រេកអរ​ ​ដល់​ជន​ច្រើន​ ​ជាទី​ពេញចិត្ត​ ​ដល់​ជន​ច្រើន​ ​ពោល​តែ​វាចា​បែប​នោះ​ឯង​ ​លះបង់​សម្ផ​ប្ប​លា​បៈ​ ​វៀរចាក​សម្ផ​ប្ប​លា​បៈ​ ​ពោល​ពាក្យ​តាមកាល​គួរ​ ​ពោល​ពាក្យពិត​ ​ពោល​ពាក្យ​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​ ​ពោល​ពាក្យ​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​ពោល​ពាក្យ​ប្រកបដោយ​វិន័យ​ ​ពោល​ពាក្យ​ដែល​គួ​រដម្កល់​ទុក​ ​ក្នុង​ហឫទ័យ​ ​ប្រកបដោយ​គ្រឿង​អាង​ ​តាមកាល​គួរ​ ​ជា​ពាក្យ​មានកំណត់​ ​ជា​ពាក្យ​ប្រកបដោយ​ប្រយោជន៍​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤៤៦ | បន្ទាប់
ID: 636855480784588961
ទៅកាន់ទំព័រ៖