ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៥០

​ហើយ​បាន​ដល់​នូវ​តតិយជ្ឈាន​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​អ្នក​សំគាល់​ដំណើរ​នោះ​ ​ដូចម្តេច​ ​វិហារធម៌​នេះ​ ​ល្អ​វិសេស​ ​ប្រសើរ​វិសេស​ ​ជាង​ពួក​វិហារធម៌​ក្នុង​កាលមុន​ឬ​។​ ​ព្រះករុណា​ ​ព្រះអង្គ​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​ពួក​សាវក​របស់​តថាគត​ ​កាល​ពិចារណា​ឃើញ​ធម៌​នេះ​ ​ក្នុង​ខ្លួន​ហើយ​ ​ក៏​រមែង​អាស្រ័យ​ ​គប់​រក​សេនាសនៈ​ដ៏​ស្ងាត់​ ​គឺ​ព្រៃស្បាត​ ​និង​ព្រៃស្រោង​ ​ដរាបណា​ ​តែថា​ ​ពួក​សាវក​ ​មិនមែន​សុទ្ធតែ​មានប្រយោជន៍​ ​របស់​ខ្លួន​ដល់​ដោយលំដាប់​ ​ដរាប​នោះ​ទេ​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​មួយទៀត​ ​ភិក្ខុ​ព្រោះ​លះបង់​នូវ​សុខ​ផង​ ​.​.​.​ ​ហើយ​បាន​ដល់​នូវ​ចតុត្ថជ្ឈាន​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​អ្នក​សំគាល់​នូវ​ដំណើរ​នោះ​ ​ដូចម្តេច​ ​វិហារធម៌​នេះ​ ​ល្អ​វិសេស​ ​ប្រសើរ​វិសេស​ជាង​ពួក​វិហារធម៌​ក្នុង​កាលមុន​ឬ​។​ ​ព្រះករុណា​ ​ព្រះអង្គ​។​ ​ឯ​ពួក​សាវក​របស់​តថាគត​ ​កាល​ពិចារណា​ឃើញ​ធម៌​នេះ​ក្នុង​ខ្លួន​ហើយ​ ​រមែង​អាស្រ័យ​ ​គប់​រក​សេនាសនៈ​ដ៏​ស្ងាត់​ ​គឺ​ព្រៃស្បាត​ ​និង​ព្រៃស្រោង​ដរាបណា​ ​តែថា​ពួក​សាវក​ ​មិនមែន​សុទ្ធតែ​មានប្រយោជន៍​របស់​ខ្លួន​ ​ដល់​ដោយលំដាប់​ ​ដរាប​នោះ​ទេ​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​មួយទៀត​ ​ភិក្ខុ​ព្រោះ​កន្លង​បង់​នូវ​រូបសញ្ញា​ ​ដោយសព្វគ្រប់​ ​ព្រោះ​វិនាស​ទៅ​នៃ​បដិឃ​សញ្ញា​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤៥៣ | បន្ទាប់
ID: 636855482165357936
ទៅកាន់ទំព័រ៖