ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ៩២
សោមនស្សិន្ទ្រិយ របស់សត្វ ជាញាណសម្បយុត្តទាំងនោះ កាលចាប់បដិសន្ធិ វៀរចាកសោមនស្ស មិនកើតឡើង ក្នុងឧប្បាទក្ខណៈនៃចិត្តដែលប្រាសចាកសោមនស្ស ទាំងប្រកបដោយញាណ ក្នុងបវត្តិកាល ឯបញ្ញិន្ទ្រិយ របស់សត្វទាំងនោះ មិនមែនជាមិនកើតឡើងទេ សោមនស្សិន្ទ្រិយ របស់សត្វទាំងអស់នោះ គឺពួកសត្វដែលចូលកាន់និរោធ និងពួកអសញ្ញសត្វ មិនកើតឡើងផង បញ្ញិន្ទ្រិយ មិនកើតឡើងផង ក្នុងភង្គក្ខណៈនៃចិត្ត និងក្នុងឧប្បាទក្ខណៈនៃចិត្ត ដែលប្រាសចាកសោមនស្ស ទាំងប្រាសចាកញាណ។ មួយទៀត បញ្ញិន្ទ្រិយ របស់សត្វណា មិនកើតឡើង សោមនស្សិន្ទ្រិយ របស់សត្វនោះ មិនកើតឡើងឬ។ បញ្ញិន្ទ្រិយ របស់សត្វ ជាញាណវិប្បយុត្តទាំងនោះ កាលចាប់បដិសន្ធិ ដោយសោមនស្ស មិនកើតឡើង ក្នុងឧប្បាទក្ខណៈនៃចិត្តដែលប្រាសចាកញាណ ទាំងប្រកបដោយសោមនស្ស ក្នុងបវត្តិកាល ឯសោមនស្សិន្ទ្រិយ របស់សត្វទាំងនោះ មិនមែនជាមិនកើតឡើងទេ បញ្ញិន្ទ្រិយ របស់សត្វទាំងអស់នោះ គឺពួកសត្វដែលចូលកាន់និរោធ និងពួកអសញ្ញសត្វ មិនកើតឡើងផង សោមនស្សិន្ទ្រិយ មិនកើតឡើងផង ក្នុងភង្គក្ខណៈនៃចិត្ត និងក្នុងឧប្បាទក្ខណៈនៃចិត្តដែលប្រាសចាកញាណ ទាំងប្រាសចាកសោមនស្ស។
[២៦៥] សោមនស្សិន្ទ្រិយ របស់សត្វណា មិនកើតឡើង មនិន្ទ្រិយ របស់សត្វនោះ មិនកើតឡើងឬ។
ID: 637827118088498662
ទៅកាន់ទំព័រ៖